zondag 6 augustus 2023

“Going into the mountains is going home” staat er op het toegangsbord van Mammoth Lakes dat we in de ochtend binnenrijden zo’n 40 min van onze slaapplek Bishop.

Direct een ski plaats gevoel. In de winter is dit een van de goede plekken om te skiën in Amerika.

De reis loopt langzaam op zijn einde en ongemerkt sturen de gesprekken die we hebben ook hierop aan.

Hoe laat gaat het vliegtuig, hoe zou het met Happy en Oma’s en Opa zijn en natuurlijk is Ziggy (heel) blij om Finn weer te zien.

Als we omhoog richting Lake Mary rijden worden we plots met zijn vieren weer teruggeworpen in het hier en nu.

Wat een prachtige plek is dit!  Op de steiger aan het meer in het zonnetje met de bergen met sneeuw op de achtergrond chillen we een heerlijk uurtje. Oja de vakantie is dus nog niet voorbij. Zeker als ik later met Ziggy en (ijs)koude water induik.(ff wimhoffen)  Maar tjonge wat een heerlijk gevoel was het.

Helemaal opgefrist en monter stappen we vervolgens in de auto voor wederom een speciale tour  de force ; We kunnen gelukkig via de Tiago Pas van bovenaf het Yosemite park insteken.

Deze pas is een groot gedeelte van het jaar gesloten en pas in augustus open gegaan na hevige sneeuwval laat in April hier nog.

We zitten voor de verandering weer in een nog niet eerder geziene omgeving. Canada , first blood Rambo achtig.

Maar liefst 100 km lang rijden door een superieure omgeving.

Watervalletjes, sprankelende beekjes links en rechts naast de weg, dennenbomen, veel dennebomen en prachtige vieuws van de bergen overal om ons heen.

Mega groot park dus en ik moet af en toe stoppen om het allemaal te verwerken me opnieuw te focussen op het af en toe “gevaarlijkste wegen van de wereld”  parcours.

Overal ook van die busjes waarin van die “free solo” klimfanaten op een pits zitten te koken.

Onze slaapplek ligt 20 mijl buiten de uitgang van het park en is gerust basic te noemen. Dat zijn wij motelgasten niet meer gewend haha. We slapen in een tent met 4 bedjes in een prachtige omgeving.

Om de dag af te sluiten nog ff naar de plaatselijke Pizaa Factory. Eten is hier toch wel een ding. Een van weinige redenen dat we blij zijn om naar huis te komen. Het is vet, veel, belachelijk veel, fast food en vaak smaakloos. Ook deze vreetschuur herbergt weer alles wat vies is in Amerika. We bestellen alle vier een ander gerecht en het smaakt allemaal hetzelfde ; zout, tomatenpuree kaas achtig. 

Morris die helaas de hele dag ziek was vond het voor het slapen gaan toch wel eigenlijk heel gezellig in het tentje.

Morgen Yosemite en dan toch echt ongeveer heivisch.